کد مطلب:277227 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:183
مکاشفه یوحنا
«و علامتی عظیم در آسمان ظاهر شد. زنی كه آفتاب را در بر دارد و ماه زیر پایهایش و بر سرش تاجی از دوازده ستاره است. و آبستن بوده، از درد زه و عذاب زاییدن فریاد بر می آورد.
و علامتی دیگر در آسمان پدید آمد كه اینك اژدهای بزرگ آتش گون كه او را هفت سرو ده شاخ بود و بر سرهایش هفت افسر. و دمش ثلث ستارگان آسمان را كشیده آنها را بر زمین ریخت و اژدها پیش آن زن ـ كه می زایید ـ بایستاد تا چون بزاید فرزند او را ببلعد. پس پسر نرینه را زایید كه همه اُمّتهای زمین را به عصای آهنین حكم رانی خواهد كرد، و فرزندش به نزد خدا و تخت او ربوده شد...
[ صفحه 343]
و در آسمان جنگ شد. میكائیل و فرشتگانش با اژدها جنگ كردند و اژدها و فرشتگانش جنگ كردند. ولی غلبه نیافتند، بلكه جای ایشان دیگر در آسمان یافت نشد. و اژدهای بزرگ انداخته شد، یعنی آن مار قدیمی كه به ابلیس و شیطان مُسمّی است كه تمام ربع مسكون را می فریبد. او بر زمین انداخته شد و فرشتگانش با وی انداخته شدند». [1] .
مفسّرین انجیل در مورد آیات فوق می گویند: شخص مورد بشارت در این آیات تاكنون قدم به عرصه وجود ننهاده و تفسیر روشن و معنی واضح آنها نیز موكول به زمان آینده و نامعیّنی است كه وی ظاهر گردد.
ولی با اندكی دقّت و تأمّل در آیات فوق این نتیجه به دست می آید كه شخص مورد بشارت در مكاشفه یاد شده، بزرگترین مولود جهان انسانیّت، و شخص ممتاز و بی نظیری است كه به منظور ایجاد حكومت حقّه الهیّه و بر افكندن بنیاد اهریمنان، به ناچار مدّتی از انظار مردمان غایب خواهد گردید، و خداوند عالم آن یگانه مظهر نور الهی و منجی انسانیّت را از دیدگان اشرار و شیاطین جنّی و انسی مخفی و مستور نگه خواهد داشت تا در یك زمان نامعلومی ـ آنگاه كه خواست خداوند است ـ از پشت پرده غیبت ظاهر شده، با «عصای آهنین» بر بشریّت حكومت كند.
این نتیجه با تفاصیلی كه در نویدهای انبیای گذشته و قرآن كریم و روایات اسلامی آمده است روشن می سازد كه مكاشفه یوحنّای لاهوتی در بشارت فوق، مربوط به موعود كلّ ملل حضرت محمّد بن الحسن العسكری (علیهما السلام) است كه به هنگام ظهور با شمشیر قیام خواهد كرد و با عصای آهنین حكمرانی خواهد نمود.
اینك برای روشن شدن مطلب به توضیحی كه در این زمینه می آوریم، توجّه فرمایید:
«مقصود از آن زن كه در مكاشفه فوق، مادر شخص مورد بشارت معرفی شده كه خورشید پوشیده، و ماه زیر پایش و بر سرش تاجی از دوازده ستاره بود، مادر پاك گهر حضرت مهدی (علیه السلام)، نرجس خاتون است و خورشید، پدر والا گهرش حضرت امام حسن عسكری (علیه السلام) است كه تمامی انوار درخشان آسمان نبوّت و امامت را بر رحم پاك نرجس
[ صفحه 344]
بتابید، تا برجسته ترین نماینده و آیینه تمام نمای آنان را از وی نمودار سازد. و فرزندی بیاورد كه مجمع همگی آن انوار و حامل لوای انقلاب جهانی گردد.
و مقصود از ماه (كه در زیر پای هایش بود)، حكیمه خاتون عمّه حضرت امام حسن عسكری (علیه السلام) است كه به هنگام ولادت حضرت مهدی (علیه السلام) قابله نرجس خاتون بوده و آماده گرفتن آن مولود مسعود بوده و بر این عمل دقیقه شماری می كرده است.
و دوازده كوكب درخشان كه بر تاج پر افتخار نرجس تلألؤ می نمودند حضرت خاتم الأنبیا (صلی الله علیه وآله وسلم) و دختر یگانه اش صدّیقه طاهره (علیها السلام) و ده امام (علی بن ابی طالب (علیه السلام) تا علی بن محمّد الهادی (علیهم السلام)) می باشند، كه مقام شامخ سلطنت و زعامت روحانی و جهانی حضرت مهدی (علیه السلام)، مركب از این انوار و مؤسس بر این بنیانهای رفیع آسمانی و ملكوتی است.
و آن اژدهای بزرگ آتشین، دستگاه شیطان و پیروان اوست كه همیشه آماده ویران ساختن كاخ رفیع ادیان و نابود كردن انبیا واولیای الهی بوده و می باشد. و چنان كه در آیه (4) اشاره شده وی پیش از ولادت آن موعود جهانی، با دمش یك سوم ستارگان آسمان را جاروب كرده بود و اكنون به هوس نابود ساختن پرچمدار عدل جهانی كه مجمع تمامی ستارگان آسمان ولایت است، افتاده است.
آری! همین شیطان بود كه پس از رحلت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم)، با لباس خلافت و از مجرای حكومت اسلامی جلوه نموده، و به وسیله (دمش) نوكرش «قنفذ» كه به شدّت پهلوی دختر نازنین پیامبر را مضروب ساخته و طفل معصومش «محسن» را ساقط و نابود كرد «ثلث كواكب آسمان را جاروب نمود» و سوّمین فرزند ذكور وی را كه بایستی در آینده پدر گروهی دیگر از ذریّه پیامبر گردد، بكشت.
و همین شیطان در زمان ولادت حضرت مهدی (علیه السلام) در لباس خلفای عبّاسی، به ویژه معتمد و معتصم عباسی كه در عصر حضرت امام حسن عسكری (علیه السلام) بودند، جلوه نموده، با كمال اهتمام به هوس نابود ساختن آن یگانه مولود مسعود جهانی افتاده بود.
چنانچه بر حسب شهادت تواریخ و آثار، نامبردگان جاسوس هایی بر حرم محترم آن حضرت گماشته بودند كه اگر فرزند ذكوری از آن حضرت پدید شد حكومت وقت را آگاه سازند تا در نابود ساختن وی اقدام نماید.
ولی چنان كه در آیات مكاشفه فوق اشاره شد اراده حتمی الهی، آن زن و طفلش را
[ صفحه 345]
از هرگونه آسیب در امان داشت و دستگاه جاسوسی و كنجكاوی اهریمنان كه همچون سیل به هر سو روان كرده و برای غافل گیر ساختن آن موعود جهانی شب و روز بكار بود، سودی نبخشید». [2] .
در قسمت دیگری از مكاشفه یوحنّای لاهوتی بشارت ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) چنین آمده است:
«و دیدم آسمان را گشوده و ناگاه اسبی سفید كه سوارش امین و حق نام دارد و به عدل داوری و جنگ می نماید و چشمانش چون شعله آتش، و بر سرش افسرهای بسیار و اسمی مرقوم دارد كه جز خودش هیچ كس آن را نمی داند و جامه خون آلود ـ سرخ ـ در بر دارد و نام او را كلمه خدا می خوانند. ولشكرهایی كه در آسمانند بر اسبهای سفید، و به كتان سفید و پاك ملبّس از عقب او می آمدند. و از دهانش شمشیری تیز بیرون می آید تا به آن اُمّتها را بزند و آنها را به عصای آهنین حكمرانی خواهد نمود... و دیدم فرشته را در آفتاب ایستاده كه به آواز بلند تمامی مرغانی را كه در آسمان پرواز می كنند ندا كرده می گوید: بیایید و به جهت ضیافت عظیم خدا فراهم شوید تا بخورید گوشت پادشاهان و گوشت سپه سالاران و گوشت جبّاران...» [3] .
با نظری دقیق و اجمالی در تمام احادیثی كه در مورد ظهور یكتا بازمانده حجج الهی وارده شده است می توان گفت: همه فرازهای بالا در احادیث اسلامی آمده است.
و علامتی دیگر در آسمان پدید آمد كه اینك اژدهای بزرگ آتش گون كه او را هفت سرو ده شاخ بود و بر سرهایش هفت افسر. و دمش ثلث ستارگان آسمان را كشیده آنها را بر زمین ریخت و اژدها پیش آن زن ـ كه می زایید ـ بایستاد تا چون بزاید فرزند او را ببلعد. پس پسر نرینه را زایید كه همه اُمّتهای زمین را به عصای آهنین حكم رانی خواهد كرد، و فرزندش به نزد خدا و تخت او ربوده شد...
[ صفحه 343]
و در آسمان جنگ شد. میكائیل و فرشتگانش با اژدها جنگ كردند و اژدها و فرشتگانش جنگ كردند. ولی غلبه نیافتند، بلكه جای ایشان دیگر در آسمان یافت نشد. و اژدهای بزرگ انداخته شد، یعنی آن مار قدیمی كه به ابلیس و شیطان مُسمّی است كه تمام ربع مسكون را می فریبد. او بر زمین انداخته شد و فرشتگانش با وی انداخته شدند». [1] .
مفسّرین انجیل در مورد آیات فوق می گویند: شخص مورد بشارت در این آیات تاكنون قدم به عرصه وجود ننهاده و تفسیر روشن و معنی واضح آنها نیز موكول به زمان آینده و نامعیّنی است كه وی ظاهر گردد.
ولی با اندكی دقّت و تأمّل در آیات فوق این نتیجه به دست می آید كه شخص مورد بشارت در مكاشفه یاد شده، بزرگترین مولود جهان انسانیّت، و شخص ممتاز و بی نظیری است كه به منظور ایجاد حكومت حقّه الهیّه و بر افكندن بنیاد اهریمنان، به ناچار مدّتی از انظار مردمان غایب خواهد گردید، و خداوند عالم آن یگانه مظهر نور الهی و منجی انسانیّت را از دیدگان اشرار و شیاطین جنّی و انسی مخفی و مستور نگه خواهد داشت تا در یك زمان نامعلومی ـ آنگاه كه خواست خداوند است ـ از پشت پرده غیبت ظاهر شده، با «عصای آهنین» بر بشریّت حكومت كند.
این نتیجه با تفاصیلی كه در نویدهای انبیای گذشته و قرآن كریم و روایات اسلامی آمده است روشن می سازد كه مكاشفه یوحنّای لاهوتی در بشارت فوق، مربوط به موعود كلّ ملل حضرت محمّد بن الحسن العسكری (علیهما السلام) است كه به هنگام ظهور با شمشیر قیام خواهد كرد و با عصای آهنین حكمرانی خواهد نمود.
اینك برای روشن شدن مطلب به توضیحی كه در این زمینه می آوریم، توجّه فرمایید:
«مقصود از آن زن كه در مكاشفه فوق، مادر شخص مورد بشارت معرفی شده كه خورشید پوشیده، و ماه زیر پایش و بر سرش تاجی از دوازده ستاره بود، مادر پاك گهر حضرت مهدی (علیه السلام)، نرجس خاتون است و خورشید، پدر والا گهرش حضرت امام حسن عسكری (علیه السلام) است كه تمامی انوار درخشان آسمان نبوّت و امامت را بر رحم پاك نرجس
[ صفحه 344]
بتابید، تا برجسته ترین نماینده و آیینه تمام نمای آنان را از وی نمودار سازد. و فرزندی بیاورد كه مجمع همگی آن انوار و حامل لوای انقلاب جهانی گردد.
و مقصود از ماه (كه در زیر پای هایش بود)، حكیمه خاتون عمّه حضرت امام حسن عسكری (علیه السلام) است كه به هنگام ولادت حضرت مهدی (علیه السلام) قابله نرجس خاتون بوده و آماده گرفتن آن مولود مسعود بوده و بر این عمل دقیقه شماری می كرده است.
و دوازده كوكب درخشان كه بر تاج پر افتخار نرجس تلألؤ می نمودند حضرت خاتم الأنبیا (صلی الله علیه وآله وسلم) و دختر یگانه اش صدّیقه طاهره (علیها السلام) و ده امام (علی بن ابی طالب (علیه السلام) تا علی بن محمّد الهادی (علیهم السلام)) می باشند، كه مقام شامخ سلطنت و زعامت روحانی و جهانی حضرت مهدی (علیه السلام)، مركب از این انوار و مؤسس بر این بنیانهای رفیع آسمانی و ملكوتی است.
و آن اژدهای بزرگ آتشین، دستگاه شیطان و پیروان اوست كه همیشه آماده ویران ساختن كاخ رفیع ادیان و نابود كردن انبیا واولیای الهی بوده و می باشد. و چنان كه در آیه (4) اشاره شده وی پیش از ولادت آن موعود جهانی، با دمش یك سوم ستارگان آسمان را جاروب كرده بود و اكنون به هوس نابود ساختن پرچمدار عدل جهانی كه مجمع تمامی ستارگان آسمان ولایت است، افتاده است.
آری! همین شیطان بود كه پس از رحلت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم)، با لباس خلافت و از مجرای حكومت اسلامی جلوه نموده، و به وسیله (دمش) نوكرش «قنفذ» كه به شدّت پهلوی دختر نازنین پیامبر را مضروب ساخته و طفل معصومش «محسن» را ساقط و نابود كرد «ثلث كواكب آسمان را جاروب نمود» و سوّمین فرزند ذكور وی را كه بایستی در آینده پدر گروهی دیگر از ذریّه پیامبر گردد، بكشت.
و همین شیطان در زمان ولادت حضرت مهدی (علیه السلام) در لباس خلفای عبّاسی، به ویژه معتمد و معتصم عباسی كه در عصر حضرت امام حسن عسكری (علیه السلام) بودند، جلوه نموده، با كمال اهتمام به هوس نابود ساختن آن یگانه مولود مسعود جهانی افتاده بود.
چنانچه بر حسب شهادت تواریخ و آثار، نامبردگان جاسوس هایی بر حرم محترم آن حضرت گماشته بودند كه اگر فرزند ذكوری از آن حضرت پدید شد حكومت وقت را آگاه سازند تا در نابود ساختن وی اقدام نماید.
ولی چنان كه در آیات مكاشفه فوق اشاره شد اراده حتمی الهی، آن زن و طفلش را
[ صفحه 345]
از هرگونه آسیب در امان داشت و دستگاه جاسوسی و كنجكاوی اهریمنان كه همچون سیل به هر سو روان كرده و برای غافل گیر ساختن آن موعود جهانی شب و روز بكار بود، سودی نبخشید». [2] .
در قسمت دیگری از مكاشفه یوحنّای لاهوتی بشارت ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) چنین آمده است:
«و دیدم آسمان را گشوده و ناگاه اسبی سفید كه سوارش امین و حق نام دارد و به عدل داوری و جنگ می نماید و چشمانش چون شعله آتش، و بر سرش افسرهای بسیار و اسمی مرقوم دارد كه جز خودش هیچ كس آن را نمی داند و جامه خون آلود ـ سرخ ـ در بر دارد و نام او را كلمه خدا می خوانند. ولشكرهایی كه در آسمانند بر اسبهای سفید، و به كتان سفید و پاك ملبّس از عقب او می آمدند. و از دهانش شمشیری تیز بیرون می آید تا به آن اُمّتها را بزند و آنها را به عصای آهنین حكمرانی خواهد نمود... و دیدم فرشته را در آفتاب ایستاده كه به آواز بلند تمامی مرغانی را كه در آسمان پرواز می كنند ندا كرده می گوید: بیایید و به جهت ضیافت عظیم خدا فراهم شوید تا بخورید گوشت پادشاهان و گوشت سپه سالاران و گوشت جبّاران...» [3] .
با نظری دقیق و اجمالی در تمام احادیثی كه در مورد ظهور یكتا بازمانده حجج الهی وارده شده است می توان گفت: همه فرازهای بالا در احادیث اسلامی آمده است.
[1] كتاب مقدّس، مكاشفه يوحنّا، ص 408، باب 12، بندهاي 1 ـ 5 و 7 ـ 10.
[2] بشارت عهدين، ص 265 ـ 267.
[3] كتاب مقدّس، مكاشفه يوحنّاي رسول، ص 417، باب 19، بندهاي 11 ـ 18.